Zaburzenia odżywiania to problem natury psychicznej. Charakteryzują się one nieprawidłowymi zachowaniami żywieniowymi, wzorcami stylu odżywiania oraz nieodpowiednią postawą wobec jedzenia. 

Wśród zaburzeń odżywiania możemy wyróżnić m.in: 

• anoreksję, 

• bulimię, 

• ortoreksję, 

• kompulsywne objadanie. 

Każde z tych zaburzeń charakteryzuje się innymi typowymi dla siebie zachowaniami. Wśród nich można wymienić: 

• strach przed jedzeniem, 

• nieregularne spożywanie posiłków, 

• unikanie jedzenia wśród innych, 

• ciągła chęć kontroli jedzenia, 

• strach przed zjedzeniem posiłków przygotowanych przez innych, 

• spożywanie bardzo dużych porcji jedzenia (których osoby zdrowe nie są w stanie zjeść na raz), 

• stosowanie zachowań kompensacyjnych (intensywne treningi, stosowanie środków moczopędnych czy przeczyszczających, wymioty).

Tego typu zachowania nie są obojętne dla pracy układu pokarmowego. Dlatego osoby z różnego typu zaburzeniami odżywiania skarżą się na dolegliwości ze strony żołądka czy jelit. Bardzo często występują u nich biegunki, zaparcia, nietolerancje pokarmowe, zaburzone wydzielanie enzymów trawiennych i wiele, wiele więcej.

DLACZEGO TAK SIĘ DZIEJE?

Zaburzenia żołądkowo-jelitowe są jednym ze skutków zaburzeń odżywiania. Na ich pojawienie się i nasilanie wpływa wiele czynników. 

Jednym z nich jest spożywanie bardzo dużych ilości pożywienia. 

W wyniku przyjęcia bardzo dużych ilości pokarmów obciążony układ pokarmowy osoby chorej nie pracuje w 100% dobrze. Po spożyciu tak obfitego posiłku trawienie go nie jest tak dokładne jak w przypadku posiłku o klasycznej objętości. Niedokładnie strawione jedzenie trafia do jelit, gdzie jest fermentowane przez bytujące tam bakterie. W wyniku nadmiernej fermentacji powstaje nadmiar gazów takich jak wodór i/lub metan, które wpływają na występowanie biegunek, zaparć, wzdęć czy bólu brzucha. 

Kolejną bardzo istotną kwestią jest nieregularne spożywanie posiłków.

Spożywanie posiłków w krótkim odstępie czasu przed pójściem spać, niezachowywanie odstępów między posiłkami czy podjadanie między nimi sprawia, że MMC czyli wędrujący kompleks mioelektryczny nie może pracować w odpowiedni sposób. Idealnymi warunkami dla jego pracy są: 12-14h post nocny oraz przerwy między posiłkami 3-5h. Każdy spożyty napój (nawet kawa z mlekiem i cukrem, sok, herbata z cukrem) czy najmniejsza przekąska (guma do żucia, cukierek) wpływają na zaburzenie pracy MMC, który jak miotełka sprząta układ pokarmowy z resztek niestrawionego pokarmu. 

To, że stres nasila problemy z jelitami zapewne już wiesz, ale czy masz świadomość, że atmosfera spożywanego posiłku też ma ogromy wpływ na wystąpienie dolegliwości? 

Osoby cierpiące na zaburzenia odżywiania często odczuwają strach przed zjedzeniem kolejnego posiłku lub przed jedzeniem wśród innych czy posiłków przygotowanych przez inne osoby. To nasila u nich stres, a jak dobrze wiesz praca układu pokarmowego jest uzależniona od tego co dzieje się w głowie. Kiedy organizm jest w ciągłym “stanie walki” (ludzkie ciało tak rozumie nadmierny stres), skupia się na podtrzymywaniu funkcji organizmu, które pomogą mu przeżyć, ale “wyłącza” funkcje, które nie są niezbędne do przeżycia np. trawienie. W ten sposób produkowanych jest mniej enzymów trawiennym, ruchy perystaltyczne zwalniają i rozpoczyna się proces nadmiernej fermentacji. 

Stosowanie zachowań kompensacyjnych jak wymioty czy środki przeczyszczające też odbija się na zdrowiu układu pokarmowego. 

Prowokacja wymiotów powoduje, że treść pokarmowa cofa się w przełyku. Kwaśne pH cofającej się treści pokarmowej uszkadza błonę śluzową przełyku i jamy ustnej, wpływa także na stan szkliwa zębów. W wyniku wymuszania wymiotów dochodzi do rozluźnienia dolnego zwieracza przełyku co umożliwa cofanie się treści z żołądka do przełyku. Takie zachowania wpływają na zaburzenie bariery chroniącej układ pokarmowy przed infekcjami.

Zaburzenia odżywiania są wielopłaszczyznową chorobą. Należy zadbać w nich o wsparcie psychologa/psychiatry, dietetyka oraz rodziny i społeczeństwa w najbliższym otoczeniu. Zrozumienie i wsparcie jest kluczowe w wyzdrowieniu.